این توسعه چین نیست که آمریکا را عقب نگه می‌دارد

بارزترین نمود این معضل، توخالی شدن صنایع تولیدی آمریکاست. در موج جهانی شدن، صنایع تولیدی در ایالات متحده به تدریج به کشورهای دیگر منتقل شده و در نتیجه، فرصت‌های شغلی داخلی آمریکا از بین رفته و این باعث افت سطح درآمد طبقات متوسط این کشور و افزایش فاصله فقیر و غنی شده است.

بنابراین، «آتش گشودن» علیه چین و دیگر کشورهای «متخاصم» به یکی از موضوعات معدودی تبدیل شده که دو حزب آمریکا می‌توانند سریعا بر سر آن به توافق برسند. این کار نه تنها می‌تواند احساسات داخلی کشور را به خارج تخلیه کند بلکه آمریکایی‌ها را به این باور برساند که مشکلات پیشِ رو قابل حل است.

بنابراین می‌بینیم که آمریکا از زمان دولت ترامپ جنگ تجاری را علیه چین آغاز کرد و این روند در دولت بایدن نیز ادامه داشته است. با این حال، سئوال این است که آیا این کار واقعاً آمریکا را به هدف مورد نظرش یعنی مهار توسعه چین می‌رساند؟

جنگ تجاری همچنین مشکل تهی شدن صنایع تولیدی آمریکا را حل نکرده و نتوانست صنایع تولیدی این کشور را احیا کند. برعکس، جنگ تجاری که آمریکا را شروع کرده، شرکت‌های چینی را مجبور به یافتن بازارهای جایگزین و تسریع بروزرسانی خود کرده است.

علاوه بر این، استراتژی آمریکا برای مهار پیشرفت چین در فناوری‌های پیشرفته از طریق ممنوعیت تراشه‌ها و محاصره فناوری، نه تنها نتوانسته به طور موثر رشد فناوری چین را مهار کند، بلکه در عوض روند تحقیق و توسعه مستقل چین را در زمینه فناوری‌های پیشرفته تسریع کرده است. پس از آغاز تحریم‌های آمریکا علیه شرکت‌های چینی مانند «هواوی»، این شرکت‌ها تحقیق و توسعه فناوری خود را سرعت بخشیده‌اند تا از وابستگی به فناوری آمریکا خلاص شوند. همزمان، غول‌های فناوری آمریکا مانند «اینتل» و «AMD» به دلیل از دست دادن بازار بزرگ چین، در مخمصه کاهش درآمد و کمبود بودجه تحقیق و توسعه گرفتار شده‌اند.

تخلیه نفرت اقدامی فرصت طلبانه از سوی آمریکا برای حل مشکلات داخلی است، اما به نظر می‌رسد این استراتژی بدون شک شکست خورده است.